این روزها، وقتی به شب می‌رسیم، انگار دل‌مون یه باری سنگین از غم و تنهایی رو حمل می‌کنه. هر روز با خودمون می‌گیم فردا بهتر می‌شه، اما هنوز هم همون دلتنگی‌های عمیق رو توی دل داریم. گاهی حس می‌کنیم که زندگی بیشتر از هر چیزی مثل یک مسافرت بی‌پایانه، که هیچ ایستگاهی برای استراحت نداره. اما هنوز هم توی این مسیر، امیدهایی هست که نمی‌ذارند دلمان از حرکت بایسته